Mandel yüzyılımızın en karanlık günlerinde; zihinsel kapasitesi, inanılmaz enerjisi ve taşkın iyimserliği ile “Ekim Devrimi kuşağı” ile daha güzel bir dünya için umutların yeniden yeşermeye başladığı 1960’ların dünyası arasındaki soğuk karanlık yılların aşılmasında büyük pay sahibidir.

Ernest Mandel 1923 yılında Almanya, Frankfurt’ta devrimci bir komünist ailede doğdu. Babası Henri Mandel Rosa Luxemburg’un yanında mücadele eden Spartakus Bund üyesiydi, Karl Radek’in dostuydu ve otuzlu yıllarda Stalinizme ve faşizmin yükselişine aktif olarak muhalefet ediyordu. Genç Mandel “çağın geceyarısı” olarak anılan bu ortamda büyüdü. Daha 17 yaşında ailesinin sürgünde olduğu Belçika’da Dördüncü Enternasyonal saflarına katıldı. 18 yaşında Merkez Komite üyesi, 23 yaşında IV. Enternasyonal Uluslararası Sekreterlilk üyesi oldu ve o tarihten ölene kadar IV. Enternasyonal içinde mekezi bir rol üstlendi.

Nazi işgaline ve savaşa karşı Alman askerleri arasında devrimci bildiriler dağıtmaya varacak kadar cüretkar bir enternasyonalist olarak direnişe katılır. Abraham Leon ile birlikte Hitler-Stalin Paktından sonra Komünist Partiden kopmuş olan Shomer Hazair (Genç Muhafız)’ın sol siyonistlerini devrimci Marksizmin davasına kazanır. PSR (POS’un öcülü Devrimci Sosyalist Parti) militanı olarak Charleroi ve Liege’in madencileri ve metlürji işçileri arasında devrimci çekirdekler oluşturdu. Birçok kez işgalciler tarafından yakalanır, ancak her seferinde paçayı kurtarır ancak savaşın sonunda yakalanarak Almanya’daki çalışma kampına gönderilir. Nisan 1945’de Nazizmin yenilgisi yaklaştığında yeniden kaçtı ve Belçika’daki yoldaşlara katıldı.

Savaştan Sonra sendikal faaliyetlere girişen Mandel, sendikal solu yöneten FGTB’nin Genel Sekreter Yardımcısı Andre Renard’ın başlıca danışmanlarından biri oldu. Her ikisi de Renard’ın yönetici bir rol oynamış olduğu Liege’deki JGS ve anti faşist direnişte yer almışlardı.

FGTB’de Ernest Mandel “Holdingler ve İktisadi demokrasi” programının ve anti kapitalist yapısal reformlar planının hazıtlayıcılarından biriydi. Buna koşut olarak, yönrticisi olduğu PSB solunun tümünü derleyen La Gauche gazetesinin kurulmasına katıldı.

Sendikal hareketin bu faaliyeti, Başbakan Gaston Eyskens’in “Tek Yasa”sına karşı Aralık 1960-Ocak 1961genel gervini hazırladı.
1964’de CVP ile birlikte hükümete katılmış olan ve grev karşıtı “Tek Yasa”da içerilen bütün önlemleri kademeli olarak geçirten PSB’den – bütün anti kapitalist sol gibi – ihraç edildi.

Ernest Mandel o günlerde Cezayir, Küba gibi sömürge karşıtı devrimlerle dayanışma gayretlerinde çok faaldi. Che Guevera kendisini 1963-64 yıllarında Küba devriminin ekonomik örgütlenmesine dair tartışmaya katılması için Küba’ya çağırdı. Enternasyonalist mücadele Mandel için ikinci bir mizaçtı. Nazi kamplarında, büyük sermayeye karşı Alman, Fransız Belçikalı ve İngiliz emekçileri arasında açıkça dayanışmayı övüyordu. 1949’da Stalin’in ezmekle tehit ettiği Tugoslav devrimini ve halkını destekleyen birliğe katıldı.

Dünya durumunda bir dönemeç olan 1968 yılının (Fransa’da Mayıs 1968, Prag baharı, Vietnam’da Tet saldırısı) bütün önemini anladı. Fransız hühümeti topraklarına girmesini yasakladı, ardından da ABD iki Almanya, Avusturalya ve Yeni Zellanda da ona vize vermeyi reddettiler.

Belçik’da, Ernest Mandel sosyalist işçi hareketinin anti kapitalist solla ve gençlik içinde radikalleşen yeni grupların kaynaşmasının ürünü olan LTR’nin (POS’un önceli Emekçilerin Devrimci Birliği) kurucularındandır. Ölümüne kadar POS yönetimine faal olarak katıldı.

Mandel tüm varlığını radikal ve açık bir marksizmin geliştirilmesine adadı. Marksist Ekonomi El Kitabı (1962) çalışması 1962’den bu yana bir düzine dilde iki milyon kopya gibi çok yaygın bir okuyucu kitlesine ulaştı. Birçok dile çevrildi ve eleştiriel iktisatçı yeni bir kuşağın oluşumunda büuük etkisi oldu. Önemli eserleri arasında Marks’ın İktisadi Düşüncesinin Oluşumu, Kapital’in Pelican yayımına yorumlar, Second Slump (1980) Kapitalist Gelişmenin Uzun Dalgaları (1980) ve özellikle de Geç Kapitalizm (1978) sayılabilir. Perry Anderson’a göre bu çalışma “klasik marksist kategorilerden hareketle, İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana kapitalist üretim tarzının global gelişiminin ilk teorik analizi”ni oluşturmaktadır. Ayrıca İkinci Dünya Savaşı’nın Anlamı, Faşizm Üzerine, İşçi denetimi, işçi konseyleri ve özyönetim, Avrupa Komünizmi’nin eleştirisi, Komün’den 68’e gibi çalışmalarını da ekleyelim.

Son zamanlarında “Gorbaçev’in SSCB’si Nereye Gidiyor” ve özellikle “İktidar ve Para”yı yazdı. Bu tür çalışmaların yanı sıra IV. Enternasyonal seksiyonlarının yayınları için ciddi hacimde makale tahlil ve siyasal belgeler üretti. Mandel birçok dilde akıcı bir şekilde konuşuyor ve yazıyordu.

1989-1990’da Almanya’daki siyasal gelişmelere büyük umutlar besledi. Doğu Avrupa’daki olayları Sol Muhalefet’in Stalinizme ve kapitalizme karşı mücadelesini izleyerek değerlendiriyordu. SSCB yönetimiyle Troçki’nin mücadelesinin siyasal anlamına dair tartışmaya katıldı.

Doğu Avrupa’daki yenilgilere ve dünya işçi hareketinin zor durumuna rağmen Ernest Mandel, fikirlerini sektarizmden uzak, iyimserlik ve inançla savunmak için beş kıtayı katetti. Birçok yerde, solun değişik akımları arasında ittifaklar kurulmasına katkıda bulundu. Dünya durumunun elverişsizliklerine rağmen, eleştiriel, dogmatik olmayan, tutarlı ve radikal bir Marksizm için solun yeni umutların taşıyıcısı olduğu inancındaydı. Brezilya, Filipinler, Ortadoğu, Batı Avrupa’daki siyasal gelişmeler onun bu inancını pekiştiriyordu.

Fakat bu aralıksız faaliyetleri sağlığını olumsuz biçimde etkiledi. Çok ender olarak istirahat etmeyi kabul ediyordu. Ancak hayatının son aylarında sağlık durumunun giderek ağırlaşması onu çalışmalarını azaltmaya zorladı.

20 Temmuz 1995’de, bir kalp krizi insanlık mücadelesinde tam boy yerini alan bu devrimcini hayatına son verdi. Haziran 1995’deki IV. Enternasyonal’in 14. Dünya Kongresi’nde, siyasal ve enternasyonal planda anti-kapitalist sol için yeni örgütlenme biçimleri arayışında Enternasyonalimizin önünde her zamankinden daha fazla açılan yeni potansiyeller için coşkusunu dile getiriyordu.