Belçikalı yoldaşımız François Vercammen’in uzun bir hastalığın ardından vefat haberini aldık. 69 yaşında olan François sadece belçika seksiyonu LCR’in (Devrimci Komünistler Birliği) yükünü çekenlerden biri değil, aynı zamanda IV. Enternasyonal’in belli başlı yöneticilerindendi. Birçok dile hakimiyeti sayesinde yıllar boyunca farklı seksiyonların, özellikle fransız LCR’in, faaliyetlerini düzenli olarak takip etti.
Dünya çapında tanınan iktisatçı yoldaşımız Ernest Mandel’in sadık bir dostu olan François çok sayıda kitaba ve yayına imza attı, uzun süre Amsterdam’daki okulda yürütülen eğitimlerle meşgul oldu.[1]
NPA’nın kuruluşuna kadar LCR’de (Fransa) yürütülen tartışmaları dikkatle izledi. Pekçoğumuz onu dinleme becerisi, nezaketi ve sadeliğiyle hatırlıyoruz. Devrimci mücadelenin gerektirdiği sertliğe sahip olmasına rağmen her türlü değerlendirmeye ve tartışmaya da alabildiğine açıktı.
Birkaç yıl önce onu hızla dünyadan koparan hastalığa tutuluncaya dek gülüşleriyle, yaşama ve mücadele etme sevinciyle tanınırdı.
Alain Krivine
Dostumuz ve yoldaşımız François Vercammen 16 Haziran Salı günü vefat etti.
François yıllardır rahatsızdı ve birkaç aydan beri de bununla ilgili bir kurumda bakım görüyordu. Eşi Leen’in varlığı ve yakınlarının muhabbeti içinde huzurluydu.
François’nın bilinçli siyasal yaşamı bütünüyle sömürülenlerin ve ezilenlerin kurtuluşu mücadelesine adanmıştı.
Anversli liman işçisi bir ailede doğan François devrimci marksizme ve Dördüncü Enternasyonal’e çok genç yaşlarda kazanıldı. İşçi sınıfına ilişkin derin bilgisi, geniş tarih kültürü ve stratejik bakışıyla kısa sürede kendini önce Belçika’nın sonra da Avrupa’nın önde gelen yöneticilerinden biri olarak kanıtladı.
Belçika seksiyonu içinde, özellikle sendikal hareketin gücü ve zaafına ilişkin, FGBT’nin[2] “muhalif reformizmi” olarak adlandırdığı, incelikli bir analizle öne çıktı. Çok sayıda sendikacı onun basitliğe düşmeden sade, paternalizme düşmeden pedagojik olabilen yol göstericiliğinden faydalandı.
Dördüncü Enternasyonal içinde, Pierre Rousset ile birlikte Amsterda’daki Uluslararası Eğitim ve Araştırma Enstitüsü’nün kurluşuna katıldı. Bu enstitüde önemli bir yönetici oldu, Rus Devrimi ve Lenin’in düşüncesi konusundaki bilgisini derinleştirdi.
François aktif olduğu son yıllarda tüm gücünü ve zihnini “despotik Avrupa proto-devleti” analizine ve Avrupa Antikapitalist Solu’nun kurulmasına vakfetti. Kıtanın bir ucundan diğerine mekik dokuyarak, bilhassa İtalyan Komünist Yeniden Kuruluş Partisi (PRC), İskoç Sosyalist Partisi (SSP), Danimarka’daki Kızıl-Yeşil İttifak, Protekiz’deki Sol Blok ve Fransa’daki LCR arasındaki ilişkileri ördü.
2005 yılında manevi babası Ernest Mandel’in onuncu ölüm yıldönümü anısına düzenlenen konferansın örgütlenmesinde önemli bir rol üstlendi.
Dost canlısı, anlayışlı, saygılı, kendini özgürleşme davasına adamış, şan ve ikbale tenezzül etmeyen bir insanın hatırası kalacak kendisini tanımış olanların belleğinde.
François sert ve ödünsüz bir polemikçiydi fakat tartışmalarda ömrünü vakfettiği mücadelenin fikir ve ilke zeminini asla terketmezdi.
3 Temmuz günü öğleden sonra Brüksel’de, Laeken Sokak 28 numaradaki La Tentation salonunda bir anma gerçekleştirilecek. Yakın zamanda bu sitede François’nın yaşamına yine değineceğiz.
LCR adına Leen’e ve François’nın ailesine en içten başsağlığı dileklerimizi sunuyoruz.
Mücadele sürüyor ve “Swa” hep kalbimizde olacak.
Daniel Tanuro ve Thomas Weyts
[1] Bu eğitimler için François tarafından kaleme alınmış metinlerin bazıları Belçika LCR’in sitesinde bulunabilir: http://www.lcr-lagauche.be/cm/index.php?option=com_sectionnav&view=archive&author_alias=447
[2] Belçika Genel Emek Federasyonu, ülkenin sosyalist eğilimli başlıca sendikal örgütlerinden biri.